woensdag 29 december 2010

Opnieuw uitstel...

Weer speelt het weer ons parten...

zaterdag 25 december 2010

Geen witte kerst dit jaar


Leven is als sneeuw,
je kunt het niet bewaren.
Troost is dat zij er was,
uren, maanden, jaren ...

Herman van Veen
(met dank aan Christ en Sabine)

Kerstmis

De eerste Kerstperiode zonder Brigitte.
Geen feest van het licht dit jaar.
Onze straat met anders voor ieder huis  mooie lampjes
in de bomen blijft dit jaar duister.
Brigitte was altijd de eerste om de versiering aan de deur
en in de bomen naar boven te halen.
Ook de buren missen haar aanzet.
Haar enthousiasme.

woensdag 15 december 2010

De zee en de kapitein

De zee en de kapitein hebben altijd gelijk.

Le temps pour aujourd'hui.
Aujourd'hui, partiellement à très nuageux avec d'abord quelques averses hivernales et ensuite quelques averses de pluie. Maxima proches de +4 degrés. Vent modéré à assez fort de nord à nord-ouest. La nuit prochaine, d'abord sec et partiellement nuageux. Plus tard dans la nuit, de la neige fondante. Minima d'environ +1 degré. Vent modéré à assez fort de nord-nord-ouest revenant à l'ouest-sud-ouest. La température de l'eau est de l'ordre de 4 à 5 degrés. Vagues entre 0,8 et 1,3 m, diminuant jusqu'à 0,5 à 1 m.

Vent (à partir de 4km en mer)
Vent de force 5 à 6 de Nord diminuant jusque vent de force 4 à 5 virant vers le Nord-Ouest.

Vagues (à partir de 4km en mer)
Vagues de 1,3 à 1,8 m, diminuant jusqu'à vagues de 1 à 1,5 m


Veel te heftig voor een mooi en sereen afscheid met de vrienden...
 
 

zaterdag 11 december 2010

Mooi en moeilijk

Het was mooi vandaag.
Precies zoals B. het zou gewild hebben.
Sereen en stijlvol.
Ik vond het niet zo lastig.
Minder lastig dan de andere familieleden.
Ik leef er dan ook al heel lang naar toe.
Vandaag was het afscheid van de gemeenschap.
Woensdag wordt het afscheid van de intimi.
De uitstrooïng van de asse op zee met een 10-tal echte familieleden en een 50-tal nauwe vrienden en Samaritanen.
Voor mij het echte afscheid van B.
Ik denk dat het dan pas heel lastig wordt.
Het zal bijtend koud zijn op het dek in dit deel van het jaar.
De whistle van "captain aboard" als ze de asse aan boord brengen, het uitvaren met de vlag halfstok, de scheepsbel als de urne in het water gelaten wordt. De scheepshoorn als afscheid als het schip rond de urne vaart. De bloemen op het water als we terugvaren.
Vriend RV, de artiest van Niort, zal een discrete fotoreportage maken. Zoals niemand anders dat kan.
Ik wil een mooie tekst voorlezen op zee. Symboliek voor het leven.
Nu weet ik nog niet als ik zal kunnen.
Woensdagmorgen weet ik dat wel.

De asverstrooïng op zee zou uiteindelijk door de barre weersomstandigheden pas plaatsvinden op 29 januari 2011. Het was een hele moeilijke periode omdat het echte afscheid met de groep nauwe vrienden altijd uitgesteld moest worden.
Het was achteraf beschouwd echter alsof Brigitte die dag speciaal gekozen had. Blauwe hemel en volle zon midden in de winter...

vrijdag 10 december 2010

De begrafenis van Brigitte

Het was de wens van Brigitte om een heel serene begrafenis te hebben.
Stijlvol, niet nodeloos op de emoties van de mensen spelen. Mooie klassieke muziek die we beiden heel graag hoorden, ook veel samen op zondagmiddag beluisterden. Geen populaire tearjerkers die je op de meeste begrafenissen hoort.

In de dagen ervoor zat ik samen met Renaat en we zaten snel op dezelfde golflengte.
Brigitte en ikzelf hadden er ook veel over gepraat in de laatste weken van haar aards bestaan.
Alhoewel we allebei wel in iets geloven waren we geen kerkgangers. Maar beiden vonden we dat de kerk ook zijn functie had in de gemeenschap waarin we leefden. Het is en blijft een ontmoetingsplaats waar de mensen zich vinden op belangrijke momenten in het leven. Huwen, sterven, gelovig of iets minder, het is een plaats om een statement te maken naar de gemeenschap.
De teksten die Renaat me opstuurde waren heel beschouwend, relativerend en niet weer nodeloos op de emoties spelend. Ik weet zeker dat ook Brigitte er zich ging kunnen in vinden.
Bart, Paul en Tom, goeie collega's van Brigitte waren bereid om ze voor te lezen. Ook dat was fijn. Alle collega's van Brigitte, allen heel ontroerd, zaten vooraan rechts in de kerk.
Ik had ook gekozen voor een kist die Brigitte ging mooi gevonden hebben. Sober en strak, met een mooi bloemstuk en haar foto erop. Foto genomen in Niort, amper 6 maand daarvoor. Ook geen uitbundige maar een ingetogen foto. Voor de rest : noch bloemen noch kransen.

Klaar

Ik ben er klaar voor.
Alles is geregeld zoals we samen afgesproken hadden in de voorbije weken.
Ook de vele rouwbetuigingen van dichtbij en zeer ver voelen aan als een hand op mijn schouder.
Van Marc in Brest, Noël in Ascensiun, Marijn in Philadelphia, Noël en Rita in Obergurgl waar wij normaal nu ook deze tijd van het jaar waren, Jan uit de Provence, Gerard en Hilde uit Niort, Geert vanop zijn ziekbed, Evelyn uit Cienfuegos, Matti uit Helsinki en ga zo maar door.
B. zal een uitvaart krijgen waar ze tevreden mee is. Zoals zij het ook voor mij zou gedaan hebben.
Ik ben er klaar voor.
We gaan ervoor.

woensdag 8 december 2010

Le gardien du sommeil de ses nuits

De krant...



De raad van bestuur, de directie,
de artsen en de medewerkers van het
H.-Hartziekenhuis Roeselare-Menen vzw
delen u diep bedroefd het overlijden mee
van een zeer gewaardeerd medewerker
Mevrouw Brigitte D'Autry

VERPLEEGKUNDIGE
overleden te Roeselare op 5 december 2010.
De uitvaartliturgie zal plaatsvinden in de
Sint Michielskerk te Roeselare
op vrijdag 10 december 2010 om 10.30 uur.

zondag 5 december 2010

De mooiste bloem


"Schaarse keren" schreef ik gisteren, het was de laatste keer dat we samen iets lekkers gegeten hebben. Brigitte genoot ervan.
Vroeg gaan slapen, nog wat kijken naar TV in de slaapkamer, nog wat vertellen.
Brigitte heeft pijn, veel pijn, veel te veel pijn.
De rest van de nacht moeten we voortdurend opstaan omdat Brigitte zo'n krampen heeft. Ik ben bang dat ik zo moe zal zijn dat ik haar niet meer zal horen als ze me vraagt om samen met haar op te staan. Ik vraag me af hoe lang ik dit nog zal volhouden zonder er zelf onderdoor te gaan.
Rond 4h in de morgen vraagt ze om naar het ziekenhuis te gaan tegen de middag. Ik bel naar Roel die een kamer regelt voor haar. Schoonbroer Pol zal tegen 13h30 komen om samen met mij Brigitte binnen te doen. Roel zal iets vooraf komen om het infuus van haar morfinepomp nog even te verversen.
Net voor we gaan vertrekken wil Brigitte nog even naar het toilet, zoals ik gewoon ben loop ik voor haar en hou haar beide handen vast terwijl ze stapje voor stapje meegaat met mij. Maar ook dat is teveel, ze zakt door haar benen, zo uitgeput is haar lichaam. Ik krijg haar niet meer recht en bel Buurman Dirk die daar zowat 30 seconden later staat om te helpen.
Pol is ook toegekomen. Ik vraag hem snel een ziekenwagen te bellen die 5 minuten later aankomt. Ook Roel is er. Hij helpt ons Brigitte op de berrie te leggen.
Ik rij achter met haar valies die ik 's nachts reeds gemaakt had. Twijfel nog even als ik niet eerst naar haar dienst de lader van haar GSM zal oppikken maar besluit eerst naar de pijnkliniek te rijden om te zien dat alles goed is met haar.
Als ik de kamer binnenkom is ze mij net aan het telefoneren op haar bed. Of ik haar brilletjes niet vergeten heb. Ik help de verpleger om haar op een ander bed met speciale matras te leggen en blijf dan alleen bij haar. Ze vraagt me haar recht te helpen en net als ze rechtzit kijkt ze me heel doordringend aan, ademt ze een 5-tal keer heel diep en sterft ze in mijn armen.
De ziekenwagen bracht haar binnen om 14h05 en om 14h30 is ze overleden. Ze is nooit meer dan een half uur van huis geweest.
Ik had haar beloofd om goed voor haar te zorgen, om haar altijd goed vast te houden, ook als ze vertrok...

Konijn

Hartige konijnkoteletjes met appeltjes gestoofd in Calvados en een goeie natuuraardappel. Klaargemaakt voor B. die met veel smaak gegeten heeft maar zoals steeds zeer weinig. Geen wonder dat ze geen reserves meer heeft.
Ik zie ze ook langzaam tussen waken en slapen vertrekken.
Iedere keer dat ik nog met veel liefde voor haar kan koken is meegenomen.
Maar ik weet, het worden schaarse keren.

zaterdag 4 december 2010

Pommard Curana 1er Cru

Straks drinken we een Pommard "Les Rugiens" premier Cru van 2000.
Gekregen van F. en en B., speciaal voor B.
F. met zijn waanzinnige wijnkelder.
Die nu en dan als een echte Samaritaan zijn bezit deelt om mensen gelukkig te maken.
En dat bij een heerlijk haardvuur met hout van BB.
Zonet gebracht in ruil voor wat druk op zijn banden.
En smeersel voor zijn keel ;-) .
Thx F. en B. en BB.

vrijdag 3 december 2010

Even

Het adembenemende sneeuwlandschap van de weiden en velden achter ons huis doet me even denken dat we in een idyllisch sprookje leven.
Al is het maar even, het verlicht de geest en de gedachten.
Brengt ondanks de kou een beetje warmte.