zondag 13 december 2009

Hohe Mut



Op de Hohe Mut ongeveer 1 uur geleden.
Prachtige sneeuw, wel weinig zicht vandaag.

Maar de supercarvers maken veel goed.
"Tell them where to go and they"ll do it."

vrijdag 11 december 2009

Livin' on top of the world

 
 
Hoog boven de wolken, op het topje van de bergen.
In een kristallen kasteel, net zoals in een sprookje.
Brigitte en ik gewoon genieten van het zicht en de apero.

donderdag 10 december 2009

Mail vanuit Obergurgl aan de collega's

Een mail aan de collega's van de dienst vanuit onze hotelkamer in Tirol...
Altijd die moed, dat optimisme, die betrokkenheid met haar colleg's waar ze
nooit meer zou kunnen mee samenwerken door haar vergevorderde ziekte...












Dag lieve collega's en vrienden,
 
Het is hier weer heerlijk in Obergurgl. Prachtige sneeuw en veel zon (vooral vandaag).
Skiën gaat goed, ik ga morgen trouwens met andere skis op de piste (betere blijkbaar ;-)  )
Ik breng misschien een beetje zon mee.
Tot binnenkort..
In bijlage een foto vanuit onze hotelkamer.
Sepia effect. Je kent Philip ...
 
Brigitte
 
(ik had een paar e-mail adressen niet, wil je doorsturen aan de ontbrekende collega's? dank je wel)

zaterdag 5 december 2009

Skivakantie Obergurgl

Onze laatste skivakantie. Niet zo evident om nog te gaan skiën want door de uitzaaïngen in haar bot was het beendergestel van Brigitte broos geworden. Daarvoor ook dat ze maandelijks baxters moest hebben in het ziekenhuis. Maar we wilden nog eens samen naar Obergurgl waar we zeker bijna 30 maal geweest waren om te skiën. De dokter zei dat ze voorzichtig moest zijn (want hij vond ook dat je iemand die terminaal is niet kunt weigeren om nog een van haar laatste wensen te vervullen). Maar Brigitte was nog steeds een goeie skiër en ze is ook geen enkele maal gevallen. Het was allemaal wel wat trager want de kanker begon zijn tol te eisen. Maar het was heel plezant. Samen met Rita en Noël waarmee we al vele keren in Obergurgl geweest waren. Nooit gepland maar we kwamen elkaar daar altijd tegen. Zoals gewoonlijk ook veel aandacht besteed aan nu en dan een hapje en een drankje. Genieten zonder meer.
Het afscheid in het hotel waar we reeds zoveel geweest waren was wel heel ontroerend. Brigitte had de uitbaters verteld over haar ziekte (kon ze ook niet anders want ze begon heel weinig te eten en men dacht dat het niet lekker was). Ik zie ons nog staan bij het vertrek naar huis. Wetend dat we nooit meer samen daar terug gingen komen. Best moeilijk.

Samen op de Hohe Mut in een lichte sneeuwstorm en een plaatje dat we zoveel van uit onze hotekamer gezien hadden.


Op de piste met Rita en Noël


Gewoon genieten.


 

Belangrijk, de menukaart in een skihut op 3.100 meter...