Oase

Toen Brigitte voor een paar dagen onderzoek in Gasthuisberg moest blijven was het net zo'n mooi weer buiten. We waren de maandagnamiddag weer naar Leuven getrokken en we hadden wat terrasjes gedaan en nog een hapje gaan eten. Ik vertrok de dinsdag naar huis maar ik kwam de woensdagnamiddag terug omdat ze dan geen onderzoek had. Ik had in een frigobox met flink wat ijs een paar "Brugse Zotten" meegbracht, 2 glazen en een opener. In een rolstoel voerde ik Brigitte naar de mooie vijver voor het ziekenhuis waar we op ons gemak genoten van de zon, het klaterend water en een hele frisse "Brugse Zot". Iedereen rond ons was een beetje jaloers denk ik ;-) .
Precies een oase in de woestijn en wij 2 reizigers die even verpoosden in de koelte van de palmbomen.

Terrasje meepikken

Een mooie maandagnamiddag in Leuven. We waren rond de middag in Roeselare vertrokken om vóór de avondspits over de ring rond Brussel te zijn. In Leuven aangekomen gingen we eerst samen naar de kapper aan de overkant van het hotel en dan naar ons geliefde terras aan het stadhuis. Genieten van de zon, de zomerse ambiance en een lekkere trappist of Leffe. Daarna naar de Italiaan iets gaan eten en niet te laat naar het hotel terug.

Even verpozen voor de 2-daagse nucleaire therapie in het UZ de volgende dagen, waarvoor Brigitte in isolement moest. Steeds die aanstekelijke lach op haar gezicht. Ondanks alles.

De Poort

Het is zoals we vroeger, heel lang geleden, beloofd hadden aan elkaar.
We gaan samen naar de poort. Jij als gids, ik als verkenner.
De poort daar heel hoog in de bergen.
Waar we beiden nooit zijn geweest maar waarvan we weten dat ze op ons wacht.
Geen keuze, het moet dan maar.
Jij de gids, ik de verkenner.
Zoals zo lang geleden, jij de knapste van de gidsen, ik de verkenner met de onbegrensde fantasie.
Jij baken voor velen, gids in donkere tijden. Ik de verkenner, ontwaker van wat aan het sluimeren was.
Veel gezien, veel getoond, veel geleid.
Wonderlijke dalen vol zon, steile tochten in de modder en de sneeuw, adembenemende vergezichten onder blauwe hemel, van niets bewust, alsof het eeuwen duren mocht.
Nu nog steeds de gids en de verkenner.
Veel wijzer maar nog steeds even gedreven.
De laatste tocht naar de poort. Jij de gids, ik de verkenner, ik de gids, jij de verkenner.
Zoveel hebben we aan elkaar geleerd. Hebben we elkaar verteld, elkaar getoond.
Ook hoe we het laatste stuk naar de poort moeten gaan.
Moeilijker dan vroeger, minder mooie dalen, steilere hellingen.
Maar genietend van ieder mooi moment, ieder mooi moment dat de schaduwen doet ruiken naar de zon. Hand in hand, gids en verkenner, verkenner en gids.
De poort komt dichterbij. De poort waar onze handen uit elkaar moeten glijden.
Maar tegen dan hebben we elkaar geleerd om ook zonder handen bij elkaar te zijn.
"Als liefde zolang kan duren, ondanks de fouten en de pijn.
Als liefde zolang kan duren, dan moet het echt wel liefde zijn (*)."
(*) Dank u Herman.

 

(deze tekst was ook de tekst op het herinneringskaartje voor Brigitte)

Leuven, een vredige avond in het oog van de orkaan

Gevoel voor humor is relatief

B : "Begraven lijkt me eigenlijk maar niks."
B : "Crematie dan. Maar wat met de uitstrooïng van de as?"
B : "Wat heb je van mogelijkheden?"
P : "Het kerkhof, de strooiweide,..."
P : "Of op de zee misschien, in de territoriale wateren?."
B : "De zee lijkt me dan wel plezanter."
P : "Als je dat gezien de omstandigheden eigenlijk plezant kan noemen."
B : "Ja, dan kan ik nog aanspoelen op een exotisch eiland, onder de palmen..."
P : "Dan ben jij ook een stukje van de zee."
P : "Dan ben jij eigenlijk de zee."
P : "Het is ook mooi als afscheid, alles in de maritieme traditie."
P : "Als je as aan boord komt fluiten ze het "captain on board".
P : "En bij de uitstrooïng luidt men de scheepsbel, drie keer"
P : "En de scheepshoorn, best weemoedig hoor..."
P : "Zoals in dat liedje van Procul Harum."
B : "Ja, dat lijkt me wel wat."
P : "Ik zou het ook wel mooi vinden, met nauwe familie en goeie vrienden".
B : "Ok, dat is dan ook geregeld"
B : "Ik vind de symboliek wel mooi."
P : "Niet dat het iets aan ons scheiden van elkaar verandert."