Brigitte werd donderdag geopereerd en het was eigenlijk niet zo onschuldig.
Het was een zware operatie en er is meer gesneden dan eerst gedacht.
Het was een kwaadaardige darmtumor maar dan wel geen agressieve.
De beide dokters zien alles hoopvol in omdat het blijkbaar een zeer traag ontwikkelend gezwel was.
Iets wat blijkbaar met eenvoudige middelen kan stilgelegd worden, waarmee men bij wijze van spreken 100 jaar kan worden.
Uiteraard voor Brigitte niet gemakkelijk om te verwerken. Voor mij ook niet trouwens.
Belangrijk is dat ze blij is dat ze het nu eindelijk weet en dat ze haar artsen echt vertrouwt.
Ze moet een tiental dagen in het ziekenhuis blijven en dan uiteraard thuis nog 1 a 2 maanden recupereren.
De nabehandeling zal gebeuren op basis van het pathologisch onderzoek, dat weten we pas midden volgende week.
Vanaf volgende week kun je haar eventueel bezoeken, nu is ze uiteraard nog wat zwakjes en slaapt ze veel.
Wat ik jullie wil vragen is haar vooral geen -misschien goedbedoeld- medelijden te geven, haar niet te beklagen maar haar normaal en vooral positief te benaderen. Geen radio deprimo, daar is ze niet mee geholpen, in tegendeel.
Ze moet erin geloven dat ze weer gezond is en zal blijven.
Dat is het belangrijkste.
Philip
P.S. :
Mijn ouders heb ik dit niet verteld, op hun negentigste moet ik ze daarmee niet bezwaren.
Dus graag wat discretie zodat ze het niet opvangen via radio Couloir, bad news travels fast.
(mijn mail aan de vrienden de dag na de operatie, de meesten ervan waren ook mee op zee op 29/1/2011)
