Souvenir van Santorini

Van onze laatste reis naar Santorini bracht Brigitte dit mooie kleed mee.
Gekocht in Io helemaal in het noorden van Santorini, waar de mooiste zonsondergang ter wereld kan gezien worden. Ondergaande zon die in enkele minuten tijd tientallen kleuren, honderden weergeeft als ze ondergaat in de zee.
Het kleed dat Brigitte daar in een lokale boetiek kocht paste wonderwel bij die zonsondergang.
Uiteraard zocht ze bijpassende sandaaltjes ;-) .
Trotse Brigitte, met heel veel smaak.

Vrienden van de poëzie op de Scorpios

Weer een ludieke week met de vrienden van de poëzie.

Ditmaal met zijn zestienen op een heuse zeesleepboot.

Plaatst zat (voor 26 eigenlijk), een enorm kombuis om te koken, diepvries- en frigokamers, de eetkamer met de grote tafel en de vastgevezen draaistoelen en voor iedereen een kajuit, al dan niet gedeeld per 4. Brigitte en ikzelf hadden de kajuit van de kapitein gekregen, de enige met een 2-persoonsbed en wat meer comfort. Weer een week vol opdrachten voor iedereen. Zoals de wedstrijd katapultschieten met eigen materiaal, de dag van de vriendjes waar we 's morgens allemaal op één rij de vrienden opwachtten met onze matrozenmuts en ons blauw-wit gestreept T-shirt ter verwelkoming.

Weer zo'n vakantie waar Brigitte nog heel veel van genoten heeft.

Onderweg

Ergens onderweg ben ik mijn geloof verloren.
Mijn geloof in goden, in opperwezens, in bovennatuurlijken, in meerderen, in meerderen dan de anderen.
Niet dat het me pijn gedaan heeft, integendeel.
Het verliezen van dat geloof was verlossend ondanks het feit dat het geloof zelf claimt verlossend te zijn.
De rest van mijn tocht is nu stukken ongecompliceerder, veel eenvoudiger.
Enkel geloven in mensen die mij dierbaar zijn.
Die het waard zijn in mijn hart te wonen.
Mensen van ver en mensen van dichtbij.
Maar toch in mijn hart.

Niet gemakkelijk

Een van de moeilijkste opdrachten is het ombuigen van onmacht in positieve energie.
Er bestaat niets moeilijker denk ik.

Santorini

Toen we wisten dat Brigitte nog maar 2 jaar te leven had wilden we graag nog eens terug naar Santorini.

De meeste mensen gaan daar naartoe voor 1 dag of 3 dagen maar wij hadden er ons daar al een ganse week goed geamuseerd.

Op onze manier van reizen: een auto huren, zelf gaan verkennen, door kleine dorpjes kuieren, pittoreske plaatsjes, kleine kerkjes en musea bezoeken, een terrasje meepikken  om dan tegen de avond terug naar het hotel te rijden om "het stof af te spoelen" in het zwembad. Ook die tweede keer was een sublieme reis.

Brigitte de dag voor haar 53ste verjaardag aan het zwembad van het hotel. Tof hotel met een 50 meter zwembad. Echt iets voor Brigitte.

Dicht bij de vuurtoren...

Dorst

Weer een nieuwe camera, een Leicaatje, echt iets voor mij...

Receptie Communie Charlotte

Ik was wel heel gecharmeerd toen favoriet buurmeisje Charlotte mij vroeg als vormpeter. Ik eigenlijk meer een notoir -zij het gemodereerd- heiden als anker in het geloof.
Charlotte is natuurlijk ook geen gewoon kind en dat vraagt een speciale peter natuurlijk.
Het was best leuk om te beloven dat ik ging waken over de geestelijke gezondheid van Charlotte en dat deed ik eigenlijk ook vanuit mijn hart.
Buurman Dirk had er natuurlijk alle vertrouwen in, aan wie kon hij dat beter vragen natuurlijk.
Na de mis (die ook best plezant was, ik zat naast een andere babbelzieke doch interessante peter, uit Rotterdam afkomstig) waren we ook uitgenodigd op de receptie in de tuin van Buurman Dirk en Smurfje Neirynck.
Brigitte vond dat ik als cadeau aan Charlotte zo'n 2 seconden tent moest geven. Idee wat ik volledig kon onderschrijven.
Nog zo'n fijne zondag in de zon met Brigitte, fijne buren en hun familie (en natuurlijk Charlotje, op de foto linksonder tussen Smurfje Neirynck en haar "Brigitje").

(Herinnering en foto's opgestuurd door Marc, de opa van Charlotte, de pa van Hilde ook smurfje Neirynck genaamd maar de reden daarvoor moet je vragen aan Charlotte)

Slecht nieuws en toch optimist

Heel slecht nieuws.
De ziekte van Brigitte zaait snel uit. Sneller dan aanvankelijk gedacht.
Zelfs met die hele dure nieuwe therapie.

Wat moet je goed kunnen leven op om zo'n moment zoals Brigitte te zeggen :
"Laat ons een goeie fles champagne drinken in plaats van die cava".

Als ik zoiets hoor dan weet ik dat ik veel klojo's en stukken onbenul ken.

Communiefeest Evelien

Een mooie zondag in Wijnendale bij Jan en Sabine in de tuin. Het communiefeest van Evelien met aperitief in de schaduw van het bos van Wijnendale. Zoals steeds weer allemaal verwend door de kookkunst van Jan en de gastvrijheid van Sabine. Eigenlijk een mooie foto van Brigitte en ikzelf. De twee vriendjes die er altijd graag bij waren...

I made a heart and I colored it red

I want to show you the picture I drew
When I was on the phone talking to you
I made a heart and I colored it red
'Cause I want you here
On my side of the bed.

I've been dreaming since I was born
And in my dreams I see eyes like yours
I'll be the pillow where you lay your head, lay your head
If you'll come and sleep
On my side of the bed.

Lay down
The sheets are white like the moon, my love
Dream with me in my room
Lay down.

Lay down
The sheets are white like the moon, my love
Dream with me in my room
Lay down.

I know you hurt, I feel the pain
Take my hand and come out of the rain
We all need to be comforted
You can get yours
On my side of the bed.

On my side of the bed.

Lay down on my side of the bed
Come lay down.