zaterdag 27 november 2010

De poort komt naderbij...

Dag Marion en Alex, lieve vrienden,
Met Brigitte gaat het de laatste 2-3 weken heel snel achteruit.
Ze raakt op het einde van haar krachten, hoe ontroerend hard ze ook haar best doet om erbij te blijven.
Door de steeds hogere morfinedosissen en het feit dat haar aangetaste lever niet meer goed functioneert en daardoor beetje bij beetje haar bloed vergiftigt, valt ze meer en meer in slaap en volgens de dokter zal ze stilaan in een coma terecht komen.
Gezien haar toestand misschien wel het beste want wat ze nu niet meer moet hebben zijn extra ongemakken en pijn.
De dokter vertelde me gisteren dat Brigitte hoogstwaarschijnlijk het eind van het jaar niet meer zal halen maar dat zie ik ook.
Ik wek haar iedere morgen rond 11h zodat ze op haar gemak kan ontbijten en douchen maar daarna zit ze in haar relax en als ik 2 minuten niet praat sluimert ze zachtjes in. Nu, ik ben al blij dat ze niet de ganse dag in bed blijft.
Ik ben trouwens de laatste 3 weken volledig thuis omdat ze niet meer in een toestand is om alleen te zijn.
Tot eind dit jaar had ik sowieso al mijn verlof en thuiswerk opgespaard en moest dit niet voldoende zijn dan kan ik nog altijd palliatief verlof nemen.
Op zo'n momenten zijn de belangrijke dingen in je leven heel scherp afgetekend en heel duidelijk.
We praten ook heel open over haar heengaan en hoe ze dat liefst zou hebben. De begrafenis en zo.
Beiden hadden we reeds afgesproken dat we wilden gecremeerd worden en de asse laten uitstrooien op zee. Niet collectief indien mogelijk.
Ik wil dit ook doen als onze laatste reis samen, samen met zussen en broers, goede vrienden en nauwe collega's.
Ik heb een rederij gevonden in Oostende die zoiets kan aanbieden voor een groep van een 60-tal mensen.
Ook deze lijst hebben we reeds opgesteld. Graag zouden we ook jullie erbij hebben, laat ik wel weten.
Als jullie naar de diensten willen komen dan zal onze Jan jullie met plezier herbergen zodat jullie de verre verplaatsing heen en terug niet hoeven te doen.
Ik vertel jullie dit nu omdat ik besef dat ik op het ogenblik van Brigitte's overlijden waarschijn teveel overweldigd zal zijn om dit te regelen.
Nogmaals bedankt voor de hele mooie ruiker bloemen die jullie bezorgd hebben, staat trouwens nog altijd in de living.
Ik had er een foto van genomen met Brigitte erbij maar ze staat er niet echt goed op, niet de lachende Brigitte die jullie kennen en waarvan ik zou willen dat je dat beeld onthoudt. Vandaar dat ik jullie een andere foto van haar stuur. Ook heel recent maar je zult zien dat ze ondanks haar ziekte nog steeds mooi voor de dag wil komen en glimlacht, echt Brigitte.
Tot nog eens.
Philip